حرفایی با گل پسرم

پرنس خودم:

واقعا از اینکه ذره ذره رشد کردنت و دارم میبینم خوشحالم...از اینکه هر روز این پای کوچولوت گوشتی تر و بزرگتر میشه ؛دستای ریزو ناخنای سفید و نازکت هی داره شکل میگیره،موهات پرپشت تر میشه،درکت از احساسات و عکس العملت از رفتارا بیشتر میشه چشمام پر از  اشک میشه از خوشحالی....

پرنسم :

من مدیونتم عزیزم چون با هر بار گریه کردن تو و با هر بار بهانه گرفتن تو من پخته تر میشم و از بچه داری یه چیز جدید و خوب یاد میگیرم....

عزیزم تا وقتی تو دلم بودی لحظه شماری میکردم واسه اومدنت و بغل گرفتنت و بوییدن و بوسیدنت ؛ اما همین که لحظه های اومدنت نزدیک شد بد جوری دلم گرفت که دیگه شاید مثل قبل که تو دلم بودی همه ی ساعتها را با هم نباشیم و ... الانم پسرم از اینکه داری رشد میکنی و بزرگ میشی خوشحالم و از طرفی به بعضی چیزا که فکر میکنم باز دلم میگیره که نکنه بزرگ شی و بینمون فاصله بیفته و ازم دور بشی ؛مامان من یک لحظه هم نمیتونم بدون تو یا حتی دور از تو باشم تصورشم حتی برام غیر ممکنه پسرم...

من خداتا دوست دارم تو هم دوستم بدار