سیزدهمین ماه زندگی ماه من

سلام به گل پسر نازم ،بزرگ مردم ،پرهام آقای خودم سیزدهمین ماه زیبای زندگیت مبارک عزیز دل مامان؛ خیلی دیر به دیر میام به وبت شرمندتم میدونم درک میکنی کار زیاد و مشغله مامان رو ؛عزیز دلم خبرای خوبی برات دارم تاج سر من تو بالاخره در 8 مهرماه اولین قدم کوچولوت رو به طور مستقل برداشتی اما همون یه قدم رو بعد دوباره تاپ افتادی اما خیلی تلاش میکردی که تعادلت و حفظ کنی 11 مهر هم دوباره دو قدم رفتی و افتادی تا اینکه دیروز 27 مهر ماه 5-6 قدم رو خیلی با قدرت و مستقل برداشتی اما شبیه پنگوئن بهت تبریک میگم آرام جان من...

پرهام زیبای  من ماشالا زبونتم باز شده و کلمات زیادی میگی نه زیاد واضح اما شبیه بعضی کلمات رو تکرار میکنی مثلا وقتی غذا میبینی و  میخوای میگی من ... من ولی ن را نمیگی

وقتی چیزی رو بخوای از کسی بگیری میگی "بده" محکم میگی

وقتی یه کاری میکنی که میدونی بده خودت میگی "بده"

به عمه مریمت میگی" میّم"

یه چند روزی منو صدا میزدی "عمه"

وقتی آب میخوای میگی"مای" نمیدونم چرا؟

وجدیدا به من میگی "مانی"

این از دایره لغتت و اما عکس این ماهت و  فایل عکسای  آتلیت که قرار بود خاله  خدیجه دوست مامانی بره بگیره ولی هنوز وقت نکرده منم از رو عکسا عکس گرفتم و برات میذارمشون...

از صبح که بیدار میشی این جعبه چهار چرخت و میزنی بالا و هر آنچه دم دستت باشه رو میزاری داخلش و درشم میبندی دیگه ما توی طول روز هر چه بخوایم اول اون تو رو نگاه میکنیم

تو با بابا جون که "با"صداش میزنی