پناهگاه امن خانه

              من نبودم و تو بودی؛

بود شدم و تو تمام بودنت را به پایم ریختی؛

حالا سالهاست که با بودنت زندگی میکنم؛

هر روز،هر لحظه،هر آن و دم به دم هستی؛

ببخش که گاهی آنقدر هستی که نمیبینمت؛

ببخش تمام نادانی ها و نفهمی ها و کج فهمی هایم را؛

اعتراض ها و درشتی هایم را، و هر آنچه را که آزارت داد؛

               دستانت را میبوسم و پیشانیت را؛

که چراغ راه زندگیم بودی و هستی و خواهی بود؛

خاک پایت هستم تا هست و نیست هست؛

به حرمت شرافتت می ایستم و تعظیم میکنم.

پدرم ؛پناهگاه امن خانه ما  تو شایسته ی ستایشی عاشقانه دوستت دارم و میپرستمت.امیدوارم که سایه ات هیچ وقت از سر ما و مادر عزیز تر از جانم کم نشود.