پسر ۷۸ ماهه من
پسر ۷۸ ماهه من قوی باش خوب من
از این دوره کلافگی و بحران هم به سلامت عبور خواهیم کرد!
روح خسته ات را بعد از این فشارهای پیاپی در آغوش بگیر و آرامَش کن.بگو چیز مهمی نیست ،تو سخت تر از این را هم پشت سر گذاشتی و مقاومت کردی،محکم بمان روح بلند پرواز من!
قرار نیست همیشه میزبان درد باشی،روز ها و اتفاقات خوب هم میرسند.
این طاعون هم پشت سر خواهیم گذاشت،تاریکی ها کنار خواهند رفت،خورشید خواهد تابید و "با سیلِ" این تباهی و درد ،در آغوش آفتابِ داغ امید خواهد سوخت.
مراقب روحت باش و قوی بمان،
"امید"تنها روزنه ی گریز از این تاریکی ست...
قوی بمان.
نرگس صرافیان
پسر خوبم ،بزرگ مرد کوچکم،توی این یک ماه گذشته اصلا نیومدم به وبلاگت سر بزنم ،عزیزم قرارمون از اول این بود که خبر بد و ناراحتی رو اصلا اینجا نزارم که هر وقتم که ان شاءالله بزرگ شدی و خودت خواستی بیای بخونی و ادامه بدی این صفحه رو ،اصلا توش ناراحتی نبینی،ولی چه کنم که یه اتفاق جهانی افتاده،یه مساله ای که کل دنیا رو درگیر خودش کرده،یه ویروس زشت و بی ریخت کل زندگی مردم رو به هم ریخته و به نوعی تعطیل کرده،از شانس تو پسر کلاس اولی و قشنگ من،که اینهمه هم داشتی ذوق با سواد شدنت میکردی و مدرسه رفتنت؛تازه عادت کرده بودی به صبح زود بیدار شدنت،یه دفعه همه چی به ریخت و شنا و در واقع تمام مدرسه های ایران از ۵ اسفند تعطیل شدن، کار بابایی تعطیل شد،همه خونه نشین شدن فعلا که شر این ویروس زشت و بد از سرمون کم بشه،ولی خدا میدونه تا کی ادامه پیدا کنه،امیدوارم که هر چه زودتر این شرایط تموم بشه و همه چی به حالت عادی برگرده،تمام شهر تعطیله،سوت و کوره،حس خیلی بدیه،فقط داروخانه و نانوایی و سوپری و میوه فروشی بازه،تمان ورودی های شهر بسته شده،نمیزان هیچ غریبه ای وارد شهر بشه،اصلا هر چی که من برات بنویسم نمیتونم حس بد این روزا رو بهت بفهمونم،الهی که دوباره مردم ایران شاد باشن و این روزای سیاه بره،میگن روشنایی خورشید بعد از تاریک ترین نقطه سیاهی شب میاد،الهی که این روزا ،تاریکترین نقطه سیاهیه شبمون باشه...
الهی که تو و پردیس عزیزم و بابا مسعود مهربونت همیشه سالم باشین و در کنار هم بمونیم،الهی مریضی و درد ازتون دور باشه بهترینای من
خیلی دوست دارم پسرکم
توی این روزای کرونایی که مدرسه ها تعطیله،شبکه آموزش براتون تدریس گذاشته و تو نشستی داری اونو میبینی
الهی که دوباره مثل قبل برید سر کلاس درس بشینید بدون ترس و نگرانی از مریض
