هفتادو ششمین ماهگرد پسرم
پسرم!مراقب باش؛ اینجا زمین است؛اینجا زمین گاهی خشک و سخت و گاهی نرم و نمناک است. اما باید طوری زندگی کنی که همیشه ردپای بودنت برای جهان و جهانیان بماند. نگذار زمین و آسمان سرنوشت تو را تعیین کند واین را بدان نه آمدنمان دست خودمان است،نه رفتنمان. اما آمدن و رفتن دو نقطه اند،اینکه چگونه به هم وصل می شوند،هنر آدم بودن و آدم ماندن ماست. سلام پسرک خوده خودم،۴ ماه تمام از مدرسه ت گذشته و من همچنان صبحا که بدرقه ت میکنم،برات ایه الکرسی میخونم و راهیت میکنم،تا تو ،تو مدرسه ای چند بار تو خونه میخونم که خدای خوبم اونجا مواظبت باشه،تمام فکرم پیشته که نکنه زمین بخوری،نکنه دعولت بشه با دوستی،نکنه پسرم سوالی ازش بشه و جوابشو ندونه، اونوقت خ...